De Duik, Sjoerd Kuyper en Sanne te Loo
Een beroemde brug op een ver maar ergens ook bekend eiland, dat is de locatie die Sjoerd Kuyper samen met Sanne te Loo opvoert in De duik. Exotisch en ook Hollands, want we zijn hoe dan ook verbonden met Curaçao, ooit deel van Nederland, nu vakantie-eiland. Kuyper tovert een romantisch liefdesavontuur en familiedrama uit de hoge hoed met zonneklep waarin geschiedenis, culturele achtergrond en verbondenheid tussen vader en zoon hand in hand gaan. De prachtige illustraties van Sanne te Loo brengen de teksten naar een hoger plan. Alle registers gaan open in dit veelkleurige boek. Ook wat betreft de typografie. De thematiek is nergens expliciet maar steeds zeer invoelbaar, zowel in taal als in beeld.
De gans en zijn broer, Bart Moeyaert en Gerda Dendooven
Twee karakters die allebei gans zijn en ook allebei de broer van de ander, daarmee maakt Bart Moeyaert een reeks mooie korte verhalen in bedrieglijk eenvoudige taal, De gans en zijn broer. Deze twee dieren zijn even menselijk als filosofisch, steeds op een heerlijk speelse manier. De door Gerda Dendooven vervaardigde even zo mooie illustraties van de boerderij waar de ganzen wonen, denken en leven, zijn lief en sterk tegelijk, en vallen op door de gewaagde maar goed getroffen oranje en donkerblauwe steunkleuren. De innerlijke wereld van de ganzen is roeriger dan hun veilige wereld van de boerderij doet vermoeden. Bij het uitpakken van de inzendingen merkte de jury meteen: Dit is een prachtig uitgegeven boek, tot het oranje leeslintje toe. Het lezen stelt niet teleur. De zeggingskracht van de verhalen is groot en zet aan tot herlezen.
Soms laat ik je even achter, Daan Remmerts de Vries
Een meisje dat worstelt met verlatingsangst, dat is het startpunt van Soms laat ik je even achter van Daan Remmerts de Vries. Angst, fantasie en geluk gaan bij kinderen hand in hand. Dat laat Remmerts de Vries zien door een meisje en haar knuffelbeer even uit elkaar te halen, bewust. Ze is bang maar verschuift die angst eigenhandig naar haar beertje, dat alleen achter blijft en toch ook dapper is en de avonturen beleeft waar het meisje van droomt. Mooi is hoe de illustraties in gemengde techniek van waterverf en (papier)collage beer zijn gemoedstoestand weerspiegelen. Zoals het verloop van donker naar licht wanneer beer de diepte van het bos ontwaart, en het onbekende dapper tegemoet treedt. En als ze het beertje weer terug vindt schrijft Daan Remmerts de Vries: Dan zijn we blij. Zo sterk en eenvoudig kan geschreven tekst zijn, wanneer de prenten spreken. Een klein, helder en liefdevol boek.
Doodgewoon, Bette Westera en Sylvia Weve
Een groot thema pakken in poëzie en beeld, die opdracht gaven Bette Westera en Sylvia Weve zichzelf mee en het resultaat is Doodgewoon. Centraal in het boek staat de dood. En dat levensgrote thema wordt niet enkel behandeld, Westera en Weve gaan de dood te lijf, omarmen het, houden het op veilige afstand, geven het waarde, en maken het zich eigen, ook voor de lezers. Dat allemaal tegelijk in één groots boek. De taal is vormvast, de illustraties divers en zeer passend, kleurrijk en rijk aan beeldkracht, het samengaan van tekst en beeld is meesterlijk. Doodgewoon is een themaboek dat ons diep geraakt heeft.
Honderd uur nacht, Anna Woltz
Een orkaan gevat in taal kwam over ons heen tijdens het lezen van Honderd uur nacht. Anna Woltz neemt de lezer mee met haar eigen ervaringen in een wereldstad tijdens de storm Sandy, maar ze maakt het ook groter dan die ervaringen, ze maakt er bijzondere fictie van zoals jonge lezers die het liefst zien: spannend, helder, stuwend en krachtig, met zijfiguren die allemaal hun eigen verhaal hebben, met kaarslicht dat flikkert in de stad die nooit slaapt en die plots donker is en zonder stroom – een heel sterk beeld, met een plot en met het vertrouwen dat de storm pas zal gaan liggen als het boek uit is.